Przyjmuję twe oczyszczenie za przejaw przemyślenia swej postawy, ale ja chciałbym naprawdę usłyszeć, co sądzisz o stronie muzycznej (bo do tego zbiega dyskusja) przedsięwzięcia, nie AD., lecz Artura Dutkiewicza, który podjął się trudnego i...pionierskiego (w takim wymiarze) zadania - transkrypcji piosenki na trio instrumentalne (akustyczne) i jazzowej interpretacji piosenek - znowu nie CN., lecz Czesława Niemena.
To było mimo wszystko dosyć karkołomne wyzwanie, z którego, jak wykazałem wcześniej, Artur wyszedł zwycięsko.
Inna rzecz, że słuchacze znający piosenki z wyraźną linią melodyczną, muszą zadać sobie nieco trudu, aby zaakceptować propozycje tria Artura Dutkiewicza.
Wiem, że dla wielu jest to pewna bariera, wypływająca z ich alergicznego wręcz zachowania na brzmienie samego słowa jazz, ale innej drogi niż osłuchanie się z tą formą muzycznej wrażliwości zwyczajnie nie ma, a bez tego, ta płyta będzie długo ważna dla jazzfanów, zaś miłośnicy tradycji, będą ją okrążać dużym łukiem.

(*)