Dzisiaj o godz. 21.10 w Radiu Opole reportaż Danuty Starzec pt. "Dziwny...i piękny?" z udziałem Romana Radoszewskiego.

Ewo, to ciekawa informacja, ale trzeba jakoś pogodzić dwie audycje, bo równolegle w Radiu Sto, Kazimierz Wlekły będzie raczył nas kolejnymi rarytasami muzycznymi.

(.)

ratajczak bogdanEwo, to ciekawa informacja, ale trzeba jakoś pogodzić dwie audycje, bo równolegle w Radiu Sto, Kazimierz Wlekły będzie raczył nas kolejnymi rarytasami muzycznymi.

Niestety nie dało się wysłuchać obu audycji na raz, ale p.Kazimierz pewnie poda link do swojej audycji, więc po 21-szej przełączyłam się z Radia 100 na Radio Opole.
Naprawdę warto było posłuchać. Roman, jak zwykle, bardzo ciekawie opowiadał o Niemenie i o swoich kontaktach z Nim, ale najbardziej podobało mi się to, że reportaż był ilustrowany w dużej mierze fragmentami mniej znanych utworów Czesława ( "Ja wstrietił diewuszku", "Hymn do matki ziemi", "Śpiew ocalenia", "Kraina biała") oraz to, że muzyka świetnie korespondowała z tekstem reportażu.
Był też fragment rozmowy z samym Czesławem sprzed dziewiętnastu lat oraz fragment wypowiedzi Małgorzaty Niemen podczas nadania imienia CN gimnazjum w Strzelcach Opolskich. Pani Małgorzata mówiła m.in., że Czesław chciał, żeby ludzie byli dobrzy i kierowali się w życiu mądrością i życzliwością. Chyba jednak nie wszyscy jesteśmy tacy, jakimi chciałby nas widzieć.

Czy ktoś nagrał audycję? Mile widziane linki

Proszę bardzo, już wgrałam:

http://www.speedyshare.com/727390223.html

Dzięki Ewo za link.
Bardzo dobry reportaż.
Roman potrafi długo i przede wszystkim interesująco opowiadać o Niemenie. Nagrania, które wybrał do audycji bardzo rzadko goszczą na antenie radiowej,żeby nie powiedzieć wcale.

Co do mądrości i wzajemnej życzliwości, to wśrod fanów Niemena niestety nie jest z tym najlepiej.

Audycja bardzo mi się podobała. Była pomysłowo prowadzona. Miło, że wykorzystano mniej znane utwory, stanowiące dopełnienie wypowiedzi. Zaciekawiło mnie, że pan Roman powiedział, że Niemen czasem nie rozumiał dokładnie wierszy Norwida, jednak intuicyjnie śpiewał tak, że słuchacz potrafi się zachwycić prawdziwością słów. Myśle, żę to świadczy o czymś niesamowitym, co trudno mi pojąć - całkowitym porozumieniu i zrozumieniu samego Norwida. Śpiewać tak, że wszystko jest tak świetnie zinterpretowane, jakby rozumiał każde słowo.

PS Ostatnio kupiłem Kiedy się dziwić przestanę... i jestem baarrrdzo zadowolony. Książka pozwoliła mi trochę lepiej zrozumieć Niemena. Jak ja niektórym zazdroszczę, że nigdy nie poznałem Go osobiście... Albo chociaż nie widziałem...