Ta książka, wydana przez fundację Sopockie Korzenie, zawiera wspomnienia zeszłorocznych lauretów konkursu "Wspomnienia miłośników rock'n'rolla". W wielu wspomnieniach przewija się nazwisko Niemena, są też rozdziały całkowicie mu poświęcone: "Niemen gra z Kombi" Stanisława Dudzika, "Mandatowa jazda Niemena" Tadeusza Sklińskiego oraz "Historia pewnej piosenki" Marii Dziecielskiej Wit.

Tegorocznemu finałowi konkursu towarzyszyła wystawa przygotowana z okazji 50-lecia rock'n'rolla w Polsce. A tu można zobaczyć migawki z wystawy (czynnej jeszcze do końca listopada).

Czy to bylo w Sopockowie , jesli tak to Tadeusz Sklinski otrzymal tam jakas nagrode , jesli sie nie myle . !?

Romuald Juliusz WydrzyckiCzy to bylo w Sopockowie , jesli tak to Tadeusz Sklinski otrzymal tam jakas nagrode , jesli sie nie myle . !?

Tak, w sopockim "Złotym Ulu", a Tadeusz dostał wyróżnienie za pracę "Zapomniany muzyk Niemena - Wspomnienie o Marku Brodowskim".

ISBN: 978-83-62356-01-0
Copyright © Fundacja Sopockie Korzenie, Gdańsk 2010
ul. Wybickiego 48, 81-843 Sopot, tel.: +48 602 297 251
http://www.sopockiekorzenie.org.pl
Copyright for this edition Wdaxrock Daniel Wolak
Wszelkie prawa zastrzeżone. Nieautoryzowane rozpowszechnianie całości lub fragmentu niniejszej
publikacji w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Wykonywanie kopii metodą kserogra–czną, fotogra
–czną, a także kopiowanie książki na nośniku –lmowym, magnetycznym lub innym powoduje
naruszenie praw autorskich niniejszej publikacji.
Konkurs wymyślił i wspomnienia zebrał: Wojciech Korzeniewski
Opracowanie i redakcja tekstów: Marcin Jacobson
Współpraca: Wiesław Śliwiński i Daniel Wolak
Korekta: Juliœa Makowska
Zdjęcie z okładki: Bogusław Wyrobek by Marek Karewicz
Przygotowanie do druku: Wdaxrock Daniel Wolak
Dystrybucja:
Wydawnictwo Wdaxrock Daniel Wolak
PO BOX 661
80-958 Gdańsk 50
Zamówienia: hp://www.muzyczna24.pl
email: [email protected]
WWW: hp://www.wdaxrock.com
Druk i oprawa: Sowa Sp. z o.o., ul. Hrubieszowska 6a, Warszawa

LAUREACI KONKURSU 2009:
Stanisław Dudzik
za archiwalny zapis video z koncertu Czesława Niemena z Kombi
w Sztokholmie (1982).
Roman Stinzing i Andrzej Icha
za książkę „Motława BEAT - Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych”.
Maciej Kraszewski
za tekst „Skrócone kalendarium z misiem w tle”
Leonard Szmaglik
za kolekcję zdjęć własnych dokumentujących życie muzyczne na Wybrzeżu.
Leszek Gnoiński
za scenariusz i reżyserię filmu telewizyjnego” Historia Polskiego Rocka”
Piotr Wajcht
za wykonanie biżuterii inspirowanej rockowymi symbolami
Marek Karewicz
za wystawę fotograficzną „Big- Beat – 50 lat polskiego rock’n’rolla”
Marek Gaszyński
za powieść „Dziennik mojego ojca” opowiadającą o początkach rocka w Polsce.
Jacek Rzehak
za tekst „51 – historia utworu”
Maria Wit
za udostępnione archiwalia i wspomnienie o Czesławie Niemenie.
Andrzej Szmilichowski
za tekst „Diamentowe wesele”.
Książka jest zbiorem wspomnień nadesłanych na konkurs „Wspomnienia Rówieśników
Rock & Rolla” ogłoszonego w 2009 roku przez Fundację „Sopockie Korzenie”
i redakcję „Dziennika Bałtyckiego – Polska The Times”.

KORZENIE ROCKA
Przypadająca w 2009 roku rocznica 50-lecia polskiego rocka spowodowały,
że Sopot, Gdańsk i Gdynia starały się udowodnić swoje prawa do narodzin
rocka w Polsce. We wszystkich trzech miastach odbyło się szereg imprez przypominających
początki rock’n’rolla, historie mniej lub bardziej znanych zespołów oraz
odkurzając animatorów kultury z tą muzyką związanych. Przypomniano konkretne
daty, nagrodzono odpowiednie osobowości, wprowadzono na rynek okazjonalne
wydawnictwa, zorganizowano koncerty i spotkania towarzyskie po latach. Wszystko
to odbywało się w kuriozalnej atmosferze rywalizacji między miastami, podczas
gdy prawda jest tylko jedna – polski rock & roll narodził się po prostu u nas,
w TRÓJMIEŚCIE!
Trójmiasto od początku lat 60. posiadało bazę, w postaci klubów takich jak Piccolo,
Fregata, Interclub – w Gdyni, Rudy Kot, Ster – w Gdańsku oraz kultowej już letniej
kawiarni „Non-Stop” w Sopocie. Za ojca chrzestnego polskiego rocka powszechnie
uznawany jest gdynianin – Franciszek Walicki, który z okazji jubileuszu wielokrotnie
był honorowany najpierw przez Prezydentów Gdańska, Gdyni i Sopotu, a następnie
przez Marszałka Województwa Pomorskiego; by finale odebrać najwyższe odznaczenie
w dziedzinie kultury – Złoty Medal „Gloria Artis” – przyznany przez Ministra
Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 23 marca 2009 roku, dokładnie w 50-tą
rocznicę pierwszego koncertu zespołu Rhythm & Blues, od którego datuje się istnienie
rock’n’rolla w Polsce, Prezydent Gdańska zorganizował, pod nie istniejącym
już dzisiaj niestety klubem Rudy Kot, uroczy happening na cześć Pana Franciszka.
W Gdyni, pod patronatem tamtejszego prezydenta, odbył się niezapomniany koncert
piosenek autorstwa Franciszka Walickiego, połączony z wystawą jego zbiorów
muzealnych dotyczących historii rocka. Prezydent Sopotu z kolei poparł inicjatywę
bicia okolicznościowych guldenów sopockich, utworzenia Alejki im. Franciszka
Walickiego – w słynnym już Krzywym Domku – oraz organizacji ceremonii wręczenia
medalu Gloria Artis podczas sopockiego festiwalu.
Inicjatorem i koordynatorem większości tych działań była Fundacja „Sopockie
Korzenie”, która rozpoczynając swoją działalność jesienią 2008 roku wystąpiła
z apelem o godne uhonorowanie zbliżających się rocznic, związanych z początkami
współczesnej muzyki rozrywkowej i rock’n’rolla w Polsce. Fundacja ogłosiła i przeprowadziła
I ogólnopolski konkurs pt. „Wspomnienie miłośników rock’n’rolla”, który
stał się początkiem akcji mającej na celu zebranie i ocalenie dla potomnych dokumentów,
przedmiotów i faktów związanych z historią rocka w Polsce – to one staną
się zaczynem dla muzeum rocka w Trójmieście. Ponadto Fundacja zorganizowano
dwie plenerowe wystawy fotograficzne: „BIG BEAT – 50 lat rock’n’rolla w Polsce”
i „MUZYKA MŁODEJ GENERACJI – 30 lat minęło”, które prezentowane były w
kilkunastu miastach na terenie kraju oraz w Berlinie. Wydała też album fotograficzny
pt. „Muzyka Młodej Generacji (1978-82) na zdjęciach Jacka Awakumowskiego”.
Nieco później, przy okazji wydania antologii trójmiejskiej sceny big-beatowej lat
60. noszącej tytuł „Motława Beat”, Fundacja nawiązała ścisłą współpracę z autorami
tego pionierskiego albumu Romanem Stinzingiem i Andrzejem Ichą. Zaowocowała
ona m.in. zorganizowaniem pierwszego po czterdziestu latach koncertu grupy Polanie
w oryginalnym składzie, który nie doszedłby do skutku bez ogromnego zaangażowania
m.in. Marii Bernolak, Kingi Kosińskiej, Andrzeja Orłowskiego i wielu
ich przyjaciół. W tym samym gronie, poszerzonym o powracającego po latach do
Sopotu Marcina Jacobsona, powstała idea zorganizowania jubileuszowego koncertu
zespołu Czerwono-Czarni, który odbył się 23 lipca 2010 roku w Filharmonii Bałtyckiej,
dokładnie w 50. rocznicę ich pierwszego występu.
Sukces tego przedsięwzięcia przekonał ostatecznie władze administracyjne Trójmiasta,
pomorski Urząd Marszałkowski oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa
Narodowego, które oficjalnie zadeklarowały wsparcie kolejnych rocznicowych projektów
Fundacji – 50-lecia sopockiego Non-Stopu i zespołu Niebiesko-Czarni oraz
40-lecia „Musicoramy”, pierwszej polskiej dyskoteki.
Wojciech Korzeniewski

c.d. fragm.

O HISTORII ROCKA NIECO SUBIEKTYWNIE
1. Precyzyjne określenie początku jakiegoś stylu czy gatunku w sztuce, zwłaszcza
w muzyce rockowej, jest praktycznie niemożliwe, za cezurę przyjmuje się więc,
albo powstanie jakiejś znaczącej formacji albo też datę wydania przełomowej płyty.
W Polsce datowanie jest jeszcze trudniej, bo z jednej strony płyty wydawano z takim
opóźnieniem, że trudno je nazwać wiarygodnym świadectwem czasu. Z drugiej,
w pierwszym dziesięcioleciu nie mieliśmy praktycznie ani jednej grupy rockowej
w pełnym tego słowa znaczeniu. Na Wyspach Brytyjskich mniej lub bardziej utalentowani
młodzieńcy w poszukiwaniu alternatywy dla muzyki swoich rodziców,
sięgnęli po amerykański rock & roll i rhythm & blues, tworząc muzykę buntu, przy
okazji wzniecając światową rewolucję kulturalna i obyczajową. Z kolei w Stanach,
z podobnych pobudek, biała młodzież zawłaszczyła dźwięki towarzyszące zabawie
dołów społecznych, jakim w on czas była mniejszość afro-amerykańska. W przeciwieństwie
do obu tych krain, w Polsce big-beat był jedynie stylizacją tworzoną
przez profesjonalnych muzyków estradowych, którzy umiejętnie manewrowali
między oczekiwaniami rynku a proradzieckimi wytycznymi Polskiej Zjednoczonej
Partii Robotniczej. Im nie bunt był w głowie. Dla większości z nich hasło rock &
roll czy rock miał czysto merkantylny sens, który rekompensował im wzgardę z jaką
początkowo traktowało ich środowisko „prawdziwych artystów”. Musimy pamiętać,
że rock & roll uznawany był za muzykę na wskroś prymitywną i pozbawioną jakiejkolwiek
wartości, a muzyków ją uprawiających nazywano „szarpidrutami” lub „wyjcami”.
Prawdopodobnie wszystkie te czynniki powodowały, że big-beatowi twórcy
robili wszystko by tego naszego rock’n’rolla „udoskonalić”. Znamiennym jest to,
że w pierwszym dziesięcioleciu, poza Czerwonymi Gitarami, nie mieliśmy gitarowego
zespołu grającego na brytyjską modłę. Sytuacja nie zmieniła się nawet wtedy,
gdy wieloosobowe zespoły estradowe zaczęły przepoczwarzać się w grupy o bardziej
rockowej orientacji. Gdy w świecie królowały już pełne ekspresji gitarowe solówki i
zbiorowe improwizacje, u nas twórcy sięgali po ideologicznie bezpieczniejszy soul.
Ciekawe, że w latach 60. tylko Polanie podjęli próbę stworzenia polskiej mutacji rhythm’n’bluesa,
choć wizytujące Polskę grupy Animals (1965), Artwoods (1966) i Rolling
Stones były wtedy u nas mega-gwiazdami.
Oczywiście polscy decydenci „od kultury” zdawali sobie sprawę, że w okresie
tak dynamicznych zmian nie uda się zachować estradowego status quo, więc by móc
kontrolować dopływ „świeżej krwi” wymyślano dziesiątki przeglądów młodych
talentów, od których zaczęły się m.in. kariery Skaldów, Tadeusza Nalepy (Blackout)
i Dżambli, a wcześniej całej plejady gwiazd pierwszej dziesięciolatki, z Czesławem
Niemenem na czele. Nie były to imprezy o sprecyzowanym profilu muzycznym, więc
na równych prawach w szranki stawali artyści o tradycyjnym spojrzeniu na [...]
w głowach młodych ludzi – miał zapewne wpływ na ich widzenie naszej przaśnej
rzeczywistości.
Pisząc o Muzyce Młodej Generacji i Jarocinie nie sposób pominąć jeszcze jednego
aspektu tych wydarzeń: wznieciły one boom rockowy, który w krótkim czasie
doprowadził do kompletnego przemeblowania polskiego rynku muzycznego.
Symptomatycznym jest to, że pierwszego wyłomu dokonały zespoły reprezentujące
ideowe, za to dość konserwatywne, podejście do muzycznej materii – Exodus, Kasa
Chorych, Kombi, Krzak, Ogród Wyobraźni. Ich miejsce w krótkim czasie zajęły formacje
organizowane przez estradowych wyjadaczy (Maanam, Lady Pank, Perfect),
którzy na chłodno, acz w brawurowy sposób (Opole ’80), boom rockowy przekuli
w ponadczasowy sukces komercyjny. Duży wpływ na ówczesny sukces muzyki
rockowej w Polsce miały dwie radiostacje – Rozgłośnia Harcerska i Program III
Polskiego Radia – których pracownicy, umiejętnie omijając urzędowe dyrektywy,
konsekwentnie lansowali nowe twarze w polskim rocku.
Marcin Jacobson
za zgodą redakcji Machina

Miło mi poinformować, że tegorocznym laureatem VI Konkursu Wspomnień Miłośników Rock'n'Rolla w kategorii Wspomnienia jest nasz zlotowy kolega Andrzej Jankowski.
Jego praca nosi tytuł "Najpiękniejsze wspomnienia z Czesławem Niemenem".

Wręczenie nagród tegorocznej edycji odbędzie się w sopockim Klubie Muzycznym Scena 23.01.2015.
Po rozdaniu nagród na scenie wystąpi Marek Piekarczyk, który da akustyczny koncert z największymi przebojami polskiego rock'n'rolla.
Będzie też promował swoją książkę pt. "Zwierzenia kontestatora".

Andrzej Jankowski- laureat I nagrody w konkursie Wspomnienia Miłośników Rock'n'rolla.