Zastanawiające dla mnie jest skąd to nagłe zainteresowanie i powrót do tematu?
Ni z gruchy, ni z pietruchy?

(*)

Cieszę się, że BR przejął się zgodnością z zasadami, choć ten sam Bogdan wcześniej chciał, abym usunął swój post ! Chciałem obudzić polemicznego ducha, ale wzbudziłem tylko złość. Nie poznaliśmy dotąd efektów dociekań Bogdana...

A oto i usunięte z wątku uwagi odnoszące się do publikacji mojego posta :

M-tzPo zamieszczeniu posta, którego treść niektórzy poznali już w połowie marca, otrzymałem listy wzywające .. do usunięcia go, bo rzekomo prawo wypowiadania się w tej kwestii ma jeden tylko użytkownik, który chciałby zamienić to forum w swoją tubę.

Mam jednak nadzieję, że forum pozostanie miejscem dyskusji a nie tylko prezentacji wyklejanek.

Nie przyjmuję argumentu, że ktoś ma wyłączność na temat, bo to dziecinada

Swój post redagowałem dość długo i w połowie marca zaznajomiłem z nim Ewę, która kilka dni temu napisała mi, że Bogdan chce coś na ten temat napisać. Stwierdziłem, że nie mam na co czekać i zamieściłem swoją wypowiedź - licząc na ożywioną dyskusję.
I rzeczywiście - od niedzieli czytam post za postem i na PW też...
O mnie.
Po kilku wypowiedziach "ni z gruchy, ni z pietruchy" zaproponowałem, że zdejmę swój post, aby punktem wyjścia stało się "odkrycie" Bogdana, ale w odpowiedzi otrzymałem .. życzenia na dzień matki od BR i odpowiedź Ewy, że za późno. Więc jako matka i zarzewie tych forumowych burz- myślę sobie teraz- co ja tutaj robię ?


PS Szkoda tego tematu na takie polemiki. Proponuję posty przenieść do podforum Czy wiesz. .

Proponuję zakończyć już ten temat i wznieść toast za zdrowie matek, także tych od forumowych burz.

Ja z userem Bogdanem żadnych poufnych kontaktów nie mam. To co mi napisał stanowi od momentu podjęcia listu moją własność i bez mojej zgody nie powinno być publikowane.
A jaki charakter miała ta "prośba" to niech każdy sobie sam oceni.

?!

MarkovitzWięc jako matka i zarzewie tych forumowych burz- myślę sobie teraz- co ja tutaj robię

No właśnie!
Zawsze twierdziłem, że myślenie ma przyszłość...
Mamy już pierwsze tego efekty. Późno, bo późno, ale zawsze miło jest przeczytać samokrytyczny tekst.
Diagnoza i pytanie jakie sobie postawił Markovitz, są jak najbardziej słuszne, tylko jaka będzie odpowiedź?
Intrygujące?

(*)