Wszelkie znaki na ziemi i niebie wskazują (puk, puk, aby nie zapeszyć), że już wkrótce dojdzie do sensacyjnego powrotu na polską scenę (za taki uważam nawet okazjonalny koncert) zespołu POLANIE.
I to w pełnym, oryginalnym składzie.
A więc jest szansa (jak donoszą wiarygodne źródła ), że ujrzymy i wysłuchamy byłych muzyków Niebiesko-Czarnych, grających z Niemenem: Włodka Wandera - saksofon, Andrzeja Nebeskiego - perkusja i Zbyszka Bernolaka - gitara basowa.
Do tego byli członkowie Czerwono-Czarnych: Wiesław Bernolak - gitara oraz wokalista Piotrek Puławski!
Miejsce akcji - Gdańsk.
Czas akcji - październik 2009 roku.
Ale to jeszcze nie koniec, gdyż przy okazji zapowiada się także kolejny bestseller książkowy, swą treścią wpisujący się w obchody 50. lecia polskiego rock'n'rolla, a w nim nie zabraknie miejsca dla Czesława.
Trzymajmy kciuki, bo to może być hit sezonu.
Wydawniczy i muzyczny.

(*)

A jak wyglądali wspaniali i młodzi POLANIE anno domini 1966?



Od prawej do lewej: Piotrek Puławski, Włodek Wander, Wiesław Bernolak, Zbyszek Bernolak i Andrzej Nebeski.
Fot. Marek A. Karewicz

Kazimierz prezentował wielokrotnie ich nagrania, ale zapewne przy tej okazji przypomni nam wszystkie dostępne (już w wersji zremasterowanej) utwory tej naszej pierwszej SUPERGRUPY.

(*)

Właśnie słucham..., a w zasadzie zakończyłem słuchanie wszystkich dostępnych nagrań POLAN.
Jeżeli będą chociaż w połowie prezentowali takie wykonawstwo jak na tych płytach - zapowiada się rewelacujny koncert.
Byle do jesieni.

(*)

Mamy jesień, a więc także czas na zapowiadanych wcześniej POLAN po latach.
Właśnie w tej chwili w Gdańskim klubie "ŻAK" grają odrodzeni po 41. latach na ten jeden dzień POLANIE w składzie (z małymi jedynie zmianami w stosunku do składu oryginalnego): Wiesław Bernolak - organy i gitara solowa, Tomasz Jaśkiewicz - gitara akompaniująca (inne źródła podają nazwisko Tomasza Dziubińskiego), Zbigniew Bernolak - gitara basowa, Włodzimierz Wander - saksofon, Piotr Puławski - śpiew, i Andrzej Nebeski - perkusja.
Będą też grały zespoły tworzące zręby Trójmiejskiej sceny big beatowej: Złote Struny i Meteory i Takty.



Okazją do tych koncertów jest promocja książki Andrzeja Ichy i Romana Stinzinga "Trójmiejska scena big-beatowa lat 60-tych".

Nic dziwnego, że książkę o trójmiejskim big-beacie Roman Stinzing nosił w sobie – przez 45 lat. Decydując się na stworzenie monografii na ten temat, zaprosił do współpracy Andrzeja Ichę, który napisał pokaźną książkę o zespole Skaldowie. W wyniku ich wspólnej pracy powstała przeszło 400-stronicowa książka, pt. „Motława-Beat.
Trójmiejska scena big-beatowa lat 60.”, zawierająca przeszło 700 w większości niepublikowanych zdjęć. Można na nich zobaczyć młodziutką Halinę Frąckowiak, Wojciecha Gąssowskiego, Krzysztofa Klenczona czy Czesława Niemena, występującego jeszcze pod nazwiskiem Wydrzycki, w białym garniturze i króciutko przystrzyżonych włosach.

Cały tekst artykułu.

"MOTŁAWA BEAT"




Ta atrakcujna książka jest już do nabycia!


Szczegóły, składy, zapowiedzi
WIĘCEJ o tym wydarzeniu

(**)

BYLEM NA KONCERCIE BYL SWIETNY SZCZEGOLNIE ZADZIWIL NA PLUS KONCERT METEORY GRALI SWOJE KAWALKI I BYLO TO SWIETNE .sUPER TEKSTY SZACUNEK

A mnie interesowałaby ocena gry Polan - czy mógłbyś coś napisać na temat tego w jakiej byli formie i co zaprezentowali?
Może masz jakąś dokumentację fotograficzną tego spotkania z legendą polskiego rocka, a może jakieś nagrania z tej sensacyjnej imrezy?

(**)

Mam nadzieję, że zawartość tej książki rekompensuje 3 błędy ortograficzne figurujące na okładce. Autorzy ustanowili rekord, który będzie chyba trudny do pobicia. Ciekawe, czy wewnątrz jest lepiej.

Jako wierny czytelnik piśmiennictwa branżowego (Jazz, JF, Non-stop, Muzykorama, MM, Fonorama, Rock'n'roll, Tylko Rock i Teraz Rock) nie widzę na okładce żadnego błędu

I nie przemawia do mnie hiperpoprawna pisownia "big bit" w napisach filmu o Niemenie...

To ciekawe, bo większość wymienionych pism czytam/czytałem i ja. Od czasu do czasu pojawiają się w nich błędy i nic na to nie poradzimy.
I nie przemawia do mnie kwestia indywidualnej interpretacji zasad ortograficznych.

Radku, weź jednak pod uwagę, że zasady pisowni słowa będącego synonimem muzyki rockowej lingwiści określili znacznie później niż używano go np.w Jazzie, czy w Non Stopie.
W efekcie do dziś używa się różnych form - jak np.w tej notce z Wikipedii :

W Polsce big-bit był początkowo utożsamiany z całą młodzieżową muzyką taneczną i piosenką. Za prekursora polskiego big beatu uważany jest Franciszek Walicki (..)

Marku,
Rozumiem Twoje argumenty i doceniam wagę przyzwyczajeń (sam również je mam i próbuję z nimi walczyć). Powiem więcej - w większości słowników, którymi dysponuję, znajdziesz formy big-beat i bigbit. Pierwsza jest ewidentnie błędna, drugą należy traktować jako spolszczony wariant big beatu. Cytat z Wikipedii to kolejny dowód na to, że z terminologią rockową jest wiele kłopotów. Lingwiści są zresztą winowajcami zaistniałej sytuacji, ponieważ przez lata praktycznie nie zauważali rocka - zjawiska kulturowego o ogromnym zasięgu. Usadowili się zbyt wysoko, by zwracać uwagę na coś tak pospolitego. Smutne.
Big-beat jest przede wszystkim nielogiczny. To nie jest coś w rodzaju biało-czerwonego (po części biały, po części czerwony) czy jazz-rocka (a więc wypadkowej dwóch gatunków muzycznych), tylko rzeczownik z przydawką, (jak hard rock - rock, którego cechą jest "ciężkość" czy "twardość" brzmienia, czy heavy metal), więc nie może być (poprawnie) pisany przez łącznik.

W końcu jest fotorelacja z tego pamiętnego wieczoru.



Galeria zdjęć także z występu POLAN w gdańskim "ŻAKU".

(**)