Apel i zaproszenie

Media prawicowe opublikowały informacje - kiedy tracimy po kolei niektóre dobra narodowe, co zrobić w takiej sytuacji? Może należy zebrać ekspertów prawa autorskiego i adwokatów, którzy z muzykami i autorami wytoczą proces o bezprawną sprzedaż Polskich Nagrań, naszej polskiej własności. Ponadto wycofać dzieła z archiwum Warner Music Poland jako bezprawnie przejęte. Potrzebni są dobrzy prawnicy w kraju i za granicą najlepiej od zaraz. Zdaję sobie sprawę, że nie należy tej akcji-protestu kojarzyć z jakimkolwiek aktem politycznym.

W imię solidarności środowiskowej – jako że jestem związany ze światem muzyki od półwiecza - staję w obronie interesu publicznego, a także artystów kompozytorów, autorów, dyrygentów, aranżerów i producentów.

Przygotowywaną akcję obrony robię to con amore. Myślę, że wspólne pospolite ruszenie uda się zrealizować bez nakładów pieniężnych. Koszt autokaru z Poznania pokryją sami uczestnicy. Mieszkańcy Warszawy dotrą na Krakowskie Przedmieście, miejsce zbiórki - Ministerstwo Kultury, po czym przejdziemy do ul. Kruczej (około 2 km), gdzie mieści się Ministerstwo Skarbu, a na zakończenie przed gmach Sejmu RP przy ul Wiejskiej i tam wręczymy petycję marszałkowi Radosławowi Sikorskiemu.

Obok transparentów, każdy z uczestników niech poniesie okładkę swego ulubionego longplaya, który będzie elementem wizualnym naszej akcji-protestu (może zostanie to pokazane w telewizji lun innych mediach).

Na początek społeczna akcja protestu w Warszawie, 29 kwietnia 2015 r., potem koncert(y), m. in. 17 maja br. w Poznaniu - koncert-protest „Teraz dokąd Polsko?".

W międzyczasie prowadzone będą rozmowy z adwokatami. Rządzący ani opozycja nam nie pomogą. Bierzmy to w swoje ręce i serca wierząc, że się uda. Proszę mi życzyć wytrwałości w moim, mam nadzieję, nie „donkiszotowym" działaniu.
Krzysztof Wodniczak

Można podziwiać konsekwencję w dobrej sprawie jaką wykazuje Krzysztof Wodniczak.
Hołduje zasadzie larum Grają i o sprzedaży Polskich Nagrań zamieszcza artykuły
w mediach prawicowych i polonijnych oraz na portalach społecznościowych.
Teraz przyjął metodę skuteczniejszą, wyszedł z protestem na ulice. Dosłownie. Zorganizował
dwie manifestacje w Poznaniu i Warszawie, podczas których uczestnicy zamanifestowali trzymając
w rękach transparenty i okładki swoich ulubionych płyt długogrających jakie swego czasu
wydane zostały przez Polskie Nagrania Muza.
Warszawska pikieta, manifestacja (odpowiednie podkreśl) rozpoczęła się przy Ministerstwie Kultury
i Dziedzictwa Narodowego, w której uczestniczyło ok. stu artystów, animatorów kultury,
kolekcjonerów płyt winylowych, dziennikarzy. Wśród manifestujących dostrzec można było:
Krzysztofa Sadowskiego, Marka Ałaszewskiego, Krzysztofa Logana Tomaszewskiego, Sławomira Jaślara
Jacka Olechowskiego, Jacka Ejsymonda, Janusza Dąbrowskiego, Jerzego Bojanowicza. Andrzeja
Wilowskiego. Pikietę uprzyjemniał swoja muzyką, swoim śpiewaniem Tadeusz Mandat Lis.
Delegację protestujących przyjął Dyrektor Generalny MKiDN Jacek Olbrycht, któremu wręczono
petycję adresowaną do pani minister.
Następnie uczestnicy udali się do Ministerstwa Skarbu Państwa, gdzie złożyli stosowna petycję.
Na kolejnym zaplanowanym trakcie pojawił się Sejm R.P., w którym delegacja protestujących złożyła
petycje w sekretariatach Marszałka Sejmu Radosława Sikorskiego i Marka Kuchcińskiego. Czas dla
delegatów (Marek Ałaszewski, Krzysztof Logan Tomaszewski i Krzysztof Wodniczak) znalazł Mariusz
Błaszczak - przewodniczący klubu Prawa i Sprawiedliwość.
Kończąc pobyt w Warszawie grupa dziennikarzy spotkała się w kawiarni Czytelnik z Piotrem Kabajem -
dyrektorem Warner Music Poland (nabywca Polskich Nagrań),który starał się szczegółowo wyjaśnić
wątpliwości związane z transakcja jakiej dokonano 29 styczna br. czyli tj. data sprzedaży Polskich Nagrań.

Poniżej skrócona treść petycji jaką przekazano w ministerstwach i sejmie.

Domagamy się pełnego i publicznego wyjaśnienia okoliczności upadku, Polskich Nagrań, okoliczności sprzedaży i dalszych losów firmy wszak nie została zlikwidowana, tylko sprzedana, a więc co tak na prawdę sprzedano skoro archiwa i prawa do nich teoretycznie pozostały w rękach instytucji kontrolowanych przez państwo. Jakie mamy gwarancje, że w sytuacji, kiedy to nadzór państwa doprowadził do upadłości firmy, inni sobie lepiej poradzą z zarządzaniem tym, co po Polskich Nagraniach pozostało.
Wierzymy, że dyrektor NINA wywiąże się z roli bibliotekarza i kustosza, ale co z licencjami na wznowienia, kompilacje. Czy wzorem poprzednich władz przedsiębiorstwa państwowego ignorowane będą podstawowe zasady obrotu prawami wydawniczymi? Przez kilkanaście lat minister skarbu i minister kultury i dziedzictwa narodowego nie wyciągali wniosków z nieudolnego kierowania Polskimi Nagraniami i to nie proces sądowy ze spadkobiercami Anny German, ale te zaniedbania doprowadziły do upadu przedsiębiorstwa.
. Licencjonobiorcy, w tym na przykład Piotr Kabaj potrafili zarabiać na wznowieniach, kompilacjach tak zwanych "Złotych kolekcjach", a właściciel nagrań nie.
Prosimy o wyjaśnienie następujących kwestii: Kto doprowadził do upadku przedsiębiorstwa Polskie Nagrania i jaką poniesie odpowiedzialność. W podmiotach prawa handlowego firmy za swoje zobowiązania odpowiadają kapitałem zakładowym, a członkowie władz spółek za skutki swoich decyzji, własnym majątkiem. Czyżby stanowiska w przedsiębiorstwach państwowych zwalniały z odpowiedzialności i były jedynie miejscem synekur, źródłem dobrych zarobków, bez odpowiedzialności za skutki swoich złych decyzji.
Wspomniany powyżej proces był jedną z przyczyn upadku przedsiębiorstwa.
Jeśli wyceniono je, na kwotę 8.1 miliona złotych, czy zaspokoi to dawne i przyszłe roszczenia z tytułu tantiem i honorariów. Firma Warner Music Poland sp. z o.o. ma kapitał zakładowy ledwie 50.000 zł. a jako nowy właścicie i przejmuje zobowiązania firmy, czy będzie to wystarczające zaspokojenie, gwarancja.
Skoro nadal dysponentem nie tylko w sensie materialnych nośników nagrań, ale i praw wydawniczych, nadal są podmioty państwowe NAC i NINA, to właściwie co kupił Warner Music Poland?
Można mieć wątpliwości, aby był to tylko znak towarowy firmy, która od dwudziestu lat nie prowadziła żadnej działalności wydawniczej, ograniczając się do nieudolnego zresztą, zarządzania zasobami archiwalnymi.
Wydawnictwo z tak długą tradycją upadło, ale powołuje się inne wydawnictwa państwowe takie jak NINA, to przejaw niekonsekwencji miejsce "niesłusznych" przedsiębiorstw państwowych powołuje się nowe "słuszne" podmioty, tym razem udające instytucje wyższej użyteczności.

KRZYSZTOF WODNICZAK
(jeden z sygnatariuszy petycji)