Niemen Aerolit

Jutro – 12 maja będzie miała premierę najnowsza płyta Maryli Rodowicz „JEST CUDNIE” - Sony BMG
88697152072.

Pośród 12 piosenek jest jeden autocover sprzed wielu, wielu lat. Ale za to jaki!
Jeszcze niedawno (wywiad z 4 kwietnia 2008r) była nikła nadzieja, że piosenka, którą mam na myśli, znajdzie się na krążku. Maryla w wywiadzie stwierdziła:
Na płycie nie ma coverów, ani moich starych przebojów. Zastanawiamy się jednak czy nie dodać jeszcze jednej piosenki. Myślimy o mojej piosence z 73 roku, której kompozytorem był Czesław Niemen – "Kiedy się dziwić przestanę". Ale nie podjęliśmy jeszcze ostatecznej decyzji. Może umieścimy ją kiedy będzie reedycja płyty…

http://www.plejada.pl/4,2295,news,1,1,n ... tykul.html

Kompozycja „Kiedy się dziwić przestanę...”, napisana przez Czesława Niemena specjalnie dla Maryli do tekstu Jonasza Kofty w 1973 roku z okazji jej występu na bułgarskim Festiwalu Złotego Orfeusza. Piosenka została nagrana przez nią na dwóch LP wydanych w 1974 roku.: „Maryla Rodowicz” NRD-owskiej Amigi 8 55 391 ( towarzyszył jej popularny wówczas Gerd Michaelis Chor), a aranżacji orkiestrowej dokonał Jan Ptaszyn Wróblewski. W realizacji nagrania udział wziął były współpracownik Niemena – Jacek Mikuła, który kierował firmową orkiestrą wytwórni Amiga.
Druga płyta to „Rok” – Pronit SX 1099 , wykorzystująca to samo nagranie, zerealizowane dla VEB Deutsche Schallplatten.
Posłuchajmy zwiastuna obecnej wersji ”Kiedy się dziwić przestanę...”

http://merlin.pl/Jest-cudnie_Maryla-Rod ... l#fullinfo

(.)

_________________
już nie żal nic
choć żal tak wiele
CN w rocznicę swoich 57. urodzin

Dla mnie Maryla i Czesław to dwa różne światy ...

Wersja z 1973 roku znajduje sie również na CD Antologia I
z 1996 roku wyd. przez Polygram Polska

Druga wersja piosenki "Kiedy się dziwić przestanę"
znajduje się na płycie " Sowia Wola". Jest to płyta okolicznościowa dla fanów nagrana w 2003 roku
w Studiu Zbigniewa Krebsa w Sowiej Woli.
Maryla Rodowicz - śpiew i gitara
Zbigniew Krebs - pozostałe instrumenty

Obydwie wersje tej piosenki można ściagnąć z oficjalnej strony Maryli Rodowicz
http://www.marylarodowicz.pl

_________________
"nie obawiajcie się zajrzeć mej pamięci w oczy"

Kiedyś też o tym wspominałam w tym topicu.
Nowa wersja jest ciekawie zaaranżowana, ale jednak mimo wszystko wolę tamtą starą, bardziej ekspresyjną wersję.

A tutaj można posłuchać rozmowy z Marylą, w której mówi o tym, jak ważni są dla niej fani, z którymi stara się codziennie spotykać na swoim forum i z których zdaniem się liczy, albowiem to właśnie fani namówili ją na nagranie tej nowej, akustycznej płyty.

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

Które jednak wspaniale koegzystują obok siebie przez tyle, tyle lat.
Inna muzyka, inne życie, jednak nie można powiedzieć, że Maryla i Czesław przez tę swą inność, która dzieląc i łącząc ich zarazem, powodowała, iż byli sobie - tak po ludzku - obojętni, czy obcy.
Odlegli muzycznie, ale czy mentalnie?
Byli w przyjaźni, a kolejna wersja kompozycji Niemena umieszczona na najnowszej płycie Maryli, chyba dobitnie o tym świadczy.
Nie musiała po nią sięgać ponownie, a jednak to uczyniła.
Dlaczego?
Dlatego, że to dwa różne światy?

(.)

_________________
już nie żal nic
choć żal tak wiele
CN w rocznicę swoich 57. urodzin

Dość często artyści sięgają po odległe od swego stylu muzycznego kompozycje, aby się z nimi zmierzyć, poszerzyć repertuar a nawet krąg publiczności ...
Maryla Rodowicz z okresu płyty "Rok" była niewątpliwie zafascynowania stylem wokalnym Czesława Niemena, ale odradzałbym stosowanie tu określeń typu "wciąż wierna" tylko dlatego, że powtórnie nagrała udaną piosenkę, której kompozytorem był Niemen.

M.Rodowicz i Cz.Niemen to dwie bardzo wyraziste osobowości estradowe i muzyczne. Był czas w pierwszej połowie lat 70-tych, gdy można było obojgu przypisać zamiłowanie do ekspresyjnej, bluesowej frazy, ale trudno tu mówić o wierności muzycznego stylu...
Różniło ich zbyt wiele- nawet stosunek do publiczności.


W latach 80-tych i 90-tych starzy fani Niemena nie tyle namówili, ile swą dość letnią postawą w czasie koncertów skłonili Czesława do stworzenia wersji na Robotestrę Jego znanych piosenek z lat 60-tych.

Nawet wiele lat później o takich formach wzajemnego poznania i porozumienia jak strona internetowa, czy zorganizowane spotkania z fanami można było, co najwyżej pomarzyć...

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Markovitz napisał:

Mógłbyś napisać coś wiecej o Ich stosunku do publiczności ?

_________________
Grzechem jest nie grzeszyć

Zacytowałem na ten temat wypowiedź Ewy.

Przykłady otwartego i życzliwego stosunku do wielbicieli pani Maryli można podawać garściami.
W tworzeniu dobrych relacji z innymi ludźmi potrzeba jednak trochę chęci i starań.
Niemen długi czas nie wykazywał takich chęci... M.Rodowicz - niemal od początku kariery.

Nie każdego stać na taki gest jak udostępnianie nawet rzadkich nagrań na oficjalnej stronie internetowej, albo czas poświęcony na rozmowy i zorganizowane spotkania z fanami - bez marudzenia i wynajdywania przeszkód - jak to bywało u Niemena...

>> A jeśli chodzi o piosenkę "Kiedy się dziwić przestanę" to podoba mi się bardziej ta nowa wersja :)

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Bardzo cenię i podziwiam panią Marylę za tak wzorowe relacje z fanami i za docenienie ważnej roli internetu w promocji swoich nagrań.
Wielu mogłoby się od niej uczyć...

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

Pisząc o różnicach i podobieństwach Maryli i Czesława zatrzymałbym się na moment przy sprawach charakterologicznych. Napisałem nieco prowokacyjnie i ze znakiem zapytania, o ich mentalności. Różniącej czy wspólnej, co nie znaczy tożsamej.
Marek zwrócił uwagę na ważny aspekt stosunku obydwojga artystów do swych odbiorców i ma sporo racji.

Tak. Wiele było tu różnic. Zwłaszcza w rozumieniu relacji na lini wykonawca - odbiorca. Różnie rozumiany i stosowany w praktyce, stosunek do relacji wzajemnej ze swymi fanami. Ale i ten, niezbyt przychylny, z jakim mieliśmy do czynienia w przypadku Czesława (i to nie zawsze), nie był w przypadku Czesława sztywną i niezmienną regułą.
Niemen nie był w tych sprawach ortodoksem i potrafił z czasem to zrozumieć i nagiąć się do wymogów rynku i uwarunkowań wynikających ze statusu osoby publicznej, lubianej i szanowanej.
To Niemenowe łagodnienie i tonowanie tych relacji wzajemnych, było zapewne związane z naturalną skłonnością do odchodzenia od wszelkich skrajności wraz z upływem życia i równoczesnym, rosnącym dystansem do siebie i innych, w tym jego fanów.
A że typu charakterologicznego nie da się zmienić w sposób zasadniczy, pozostał do końca osobowością introwertyczną i nie należało wymagać, aby znając i rozumiejąc prawa rynku, dla tych praw, zmienił swój stosunek do wielu istotnych dla niego kwestii.
Tyle odnośnie chęci...
Starań było jednak dosyć sporo, choć faktycznie, może podjętych zbyt późno i z brakiem tego marketingowego "czuja", jakim od zawsze dysponowała Maryla?

I krótko w nawiązaniu do wcześniejszego posta.

Pisząc w temacie o trwałej wierności Maryli do Czesława, miałem na uwadze głównie tę, związaną z ich bliskością prywatną.
O tej muzycznej, lub jej braku, możemy jednak również podyskutować, bo chyba warto.

(.)

_________________
już nie żal nic
choć żal tak wiele
CN w rocznicę swoich 57. urodzin

Chodzi mi o kwestie artystyczne. był przede wszystkim twórcą, a Maryla raczej odtwórcą.
zawsze szedł własną drogą artystyczną, a Maryla za często jak dla mnie starała się "podpinać" po to co akurat było na topie (przykład: "Maryla Biesiadna"), ale to już prosta konsekwencja tego co napisałem w pierwszym akapicie.
Byłem kiedyś na koncercie Maryli i rzeczywiście jej występy na żywo są bardzo udane, ma świetny kontakt z publicznością i na scenie się nie oszczędza, ale artystycznie to zupełnie inna kategoria niż

Jeśli brać pod uwagę fakt twórczego kreowania swego repertuaru (muzuki i słowa), to Niemen faktycznie wyrastał ponad to, co robiła Maryla. Ale taki "zarzut" można byłoby postawić wilu naszym artystom estradowym na czele z Ewą Demarczyk, Stanem Borysem, Krystyną Prońko...
Czy ich nazywamy przez to odtwórcami?
Kreacja artystyczna to nie tylko kompozycja, ale właśnie indywidualizm w interpretacji. A braku tego nie możesz wytknąć ani wymienionym powyżej, ani Maryli.
Czy Karajan był twórca czy odtwórcą, Czy Zimmerman (Krystian) był twórcą, czy odtwórcą? Czy ci wszyscy cenieni artyści scen filharmonicznych, estradowych, teatralnych, filmowych, których cały świat uznaje za TWÓRCÓW, nimi nie są, bo nie skomponowali muzyki, nie napisali tekstów, nie reżyserowali przedstawień i nie kręcili filmów?



Co złego jest w tym, że artysta stara się być ciągle na topie? Jeśli wypływa to z jego potrzeby takiego właśnie artystycznego spełniania się, realizowania swych ambicji? Nie widzę w tym nic nagannego. Robią to wszyscy. Również najwięksi. Dlaczego ma być to miernikiem dzielącym ich na twórców i odtwórców? Można być na topie i nie przestawać być twórczym.
Tego nie bierzesz pod uwagę?

(.)

_________________
już nie żal nic
choć żal tak wiele
CN w rocznicę swoich 57. urodzin

Gdzieś wcześniej wspomniałem , że w pierwszych dniach maja bylem na koncercie Maryli w szczecińskim Amfiteatrze .
Była to sadzę nieformalna lub tak promocja jej nowej płyty . Wykonała też tytułowy utwór.
Kontakt z około 6 tysieczna publicznaścia znakomity . Maryla jak automat śpiewała co chciała i co kto chcial .
Trudno odmówić jej profesjonalności i perfekcji wykonania .
Robiła to znakomicie z super kapelą . Widownia znała i śpiewała razem znane utwory . Muszę przyznać że nie nudziłem się .
A że nie czułem się za wysoko /siedzialem nisko/ to juz inna sprawa .
Przed laty ostatni koncert z Marylą i Animals w Szczecinie był w tym samym miejscu .
Smutne przypomnienie z refleksja na dzisiaj . Czesław mówił /z rulonem swoich grafik w ręku/ pamiętam , czy ta Maryla musi tak często i wszędzie śpiewac.
No i śpiewa do dzisiaj . Niech spiewa często i wszedzie z niezmordowaną pasją dla radosci ludzi . Tego jej życzę .

Bogdanie, muszę przyznać, że strzelasz celnie. Myślę, że tutaj w grę wchodzi po pierwsze kwestia oryginalności a po drugie umiejętności wokalnych czy instrumentalnych. Te atrybuty decydują o wartości artystów, których wymieniłeś. Czy Marylę można uznać za wybitną wokalistkę ? - pytanie zostawiam otwarte. Czy muzyka którą wykonuje jest w jakiś sposób oryginalna, czy wytycza nowe ścieżki, inspiruje innych - moim zdaniem nie za bardzo.



Obiektywnie nie ma w tym nic złego, ale ja osobiście wolę artystów, którzy jako punkt wyjścia traktują oryginalność i autentyczność swojego przekazu. Jeśli dzięki temu znajdą się na topie to chwała im za to, a jeśli nie - to nie ujmuje to nic ich twórczości.
Jeżeli ktoś nagrywa płytę "biesiadną" bo akurat to się dobrze sprzedaje, to znaczy, że punktem wyjścia jest dla niego właśnie ten "top", a to dzięki czemu go osiągnie ma drugorzędne znaczenie.
Jednym słowem - komercja.

Uczę się właśnie grać Co się stało z mamą Rodowiczki i muszę powiedzieć, że... bardzo mi się podoba! Nikt chyba nie powie, że Maryla jest artystką na miarę Niemena, ale też nie o to tu chodzi. To po prostu odprężająca, dobra i niewymagająca dużego skupienia muzyka, która chyba nawet nie próbuje udawać, że jest czymś więcej (oczywiście nie ujmując talentu gwiazdy).

Mój nauczyciel od elektryka mówi - "niepozorna Maryla, ale ma naprawdę świetnego gitatrzystę" (czy jakoś tak ), co dowodzi, że także od strony instrumentalnej jest naprawdę nieźle.

Mimo wszystko zgadzam się ze zdaniem cocomo - komercja

_________________
"Do tych, co mają tak za tak - nie za nie - Bez światło-cienia..."