Niemen Aerolit

Byliśmy wciąż traktowani przez Warszawę per noga. Bo śmieliśmy odejść od Niemena. Pamiętam, że gdy stawialiśmy sprzęt na festiwalu, niemal zrzucano nas ze sceny. W nocnym koncercie PSJ-u byliśmy jako czwarty czy piąty zespół, za nami m.in Novi Singers i na końcu Czesław Niemen. Wychodzimy, zagraliśmy swoje "Wizje", a tu szaleństwo, owacje, amfiteatr zgłupiał. Zziajani i zadowoleni wpadamy do garderoby, bierzemy się za zwijanie sprzętu. I przybiega ten sam, co zrzucał nas wcześniej ze sceny. Mówi, żeby wyjść raz jeszcze. Odpowiedziałem, że zagraliśmy i idziemy do domu. Przybiegł drugi, mówiąc, że jak nie wyjdziemy, to rozwalą amfiteatr. Zaczęli nas prosić…
Ten nocny koncert miał duże znaczenie da nas. Okazało się, że nie gra z Niemenem, ale nasza energia jest najważniejsza. Przeszliśmy pewną barierę, byliśmy o stopień wyżej. Zagraliśmy więc raz jeszcze, a po bisie było to samo. Wykonawcy czekają w kolejce, konferansjerzy nie mogą sobie dać rady, nikt nie mógł wejść na scenę, był wygwizdywany, rzucano w niego różnymi przedmiotami…

Oj prawda Jozus prawda , wszystko to prawda , do cholery .

- W 1971 r., razem z gitarzystą Antymosem Apostolisem i perkusistą Jerzym Piotrowskim, założyliście SBB. Ale zanim grupa wypłynęła na szerokie wody, zaprosił was do współpracy Czesław Niemen. Tak ambitnego rocka jak wy z Niemenem nie grał w Polsce nikt.

- Ćwiczyliśmy z Apostolisem i Jurkiem cały rok. Czesław najpierw zaprosił tylko mnie do supergrupy, którą organizował z nastawieniem, że będzie nagrywał dla wytwórni CBS. Byli w tym składzie Tomasz Jaśkiewicz, Czesław Bartkowski. Zaproponowałem Cześkowi, ze mam zespół, z którym ćwiczyłem wcześniej. Gdy usłyszał, jak brzmią Apostolis i Jurek, jakie to jest żywiołowe, to ich także wziął.

- Razem przyszliście, razem odeszliście. Dlaczego?

- Byłem zdecydowany, by iść dalej. Zwłaszcza, że pojawiły się zakulisowe zagrywki, które powodowali różni menedżerowie, ludzie z branży. To mi przestało odpowiadać, tym bardziej, że czułem, iż jestem niezły. Miałem propozycje ze świata, a tu niektórzy ludzie z branży mnie negowali, mówili, że za dużo się rzucam. Powiedziałem: "Czesiek, jesteś moim kolegą, jest fajnie, ale nie będę znosił jakichś zaczepek”. Ludzie z branży traktowali nas, jakbyśmy byli jakimś supportem dla Cześka. No i zaczął się cyrk. Rozmawiałem z nim szczerze, ale od pewnego momentu nabrał wody w usta, a oni dalej mnie szarpali. Powiedziałem: "to ja dziękuję”. Czesiek zaczął na mnie nadawać w prasie, ja na niego. W końcu poszedłem do jego domu i powiedziałem: "nie dajmy się tym, którzy chcą nas skłócić”. W końcu jednak odszedłem. Powiedziałem Antymosowi i Jurkowi, że jak chcą, to mogą zostać. Ale oni chcieli odejść razem ze mną. Pewnie mogliśmy jeszcze grać razem z Cześkiem, ale już wtedy SBB zaczęło być coraz bardziej znane.

Wywiad Skrzeka ..."jak w polskim filmie nic sie nie dzieje , nuda".