Niemen Aerolit

Sebastian Chosiński napisał ciekawie, jednak po raz kolejny powtórzył błąd zawarty w opisie na kartoniku studyjnym, oraz powtórzony w książeczce do płyty "41 potencjometrów..." przez Małgorzatę Niemen:



Po raz kolejny (i będę to robił do skutku) stwierdzam, że chodzi o zupełnie inny utwór Paganiniego: Kaprysu op.1 nr 24 a-moll.
O czym pisałem wielokrotnie w tym topiku.
Widać trzeba powtarzać PRAWDĘ, bo widzę, że to co wydrukowane, mimo że z NIĄ się mija, ma większą wiarygodność.

(*)

_________________
już nie żal nic
choć żal tak wiele
CN w rocznicę swoich 57. urodzin

Znalazłem jedną recenzję, z tego co pamiętam, nie widziałem jej tutaj - gdyby jednak ktoś już ją zlinkował, proszę o usunięcie tego posta

http://wyborcza.pl/1,76842,4652388.html

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Ostatnio nałogowo słucham "41 potencjometrów Pana Jana" - znalazłem kiedyś w internecie kopię płyty, która została zrippowana w czterech częściach. Dla zainteresowanych, podaję, jakie długości i w jaki sposób podzielony został zapis koncertu.

41 potencjometrów Pana Jana:

Część I - 8:06
Część II - 11:40
Część III (wokalizy Niemena i solo Błędowskiego) - 11:57
Część IV (industrialna) - 10:17

- zliczając czas, wyszły mi 42 minuty, ale to kwestia ułamków sekund, które podczas cięcia nieopatrznie znalazły się na końcu każdej części. Dodam tylko, że bardzo wygodnie się słucha tego materiału w ten sposób. Naprawdę - "potencjometry" przeżywają renesans w moim odtwarzaczu!

Zainteresowanych podzieloną wersją "potencjometrów" proszę o kontakt na PW, a jeszcze lepiej - mailowy.

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Nie sadze, ze znajdzie sie ktos zainteresowany tak sprawnie "podzielona" wersja, gdyz chodzi tu po prostu o czyste piractwo i jest ono (na szczescie) na zacnym forum tepione.

_________________
Pozdrowienia

eltopo

Myślę, że Dominowi nie chodziło o piratowanie tylko o udostępnienie osobom posiadającym oryginalny CD (pewnie większość aktywnych userów) kopii podzielonej na ścieżki, a na to prawo pozwala.

To co innego, ale mysle ze zdania typu: ...daja do myslenia i podchodze do nich z rezerwa.

_________________
Pozdrowienia

eltopo

Fakt faktem, że jeżeli ktoś samodzielnie zrippował płytę na komputer (do formatu mp3 - co jest legalne) to musiał ją przecież posiadać. Nie czuję się piratem, jeżeli ściągam coś, co już posiadam. Mógłbym równie dobrze sam podzielić ścieżkę na cztery części - dlatego tym bardziej nie widzę żadnej swojej winy. Poza tym, założyłem z góry, że wszyscy aktywnie postujący (lub miłośnicy, których można określić także mianem "fana") posiadają oryginalny nośnik... A jeśli jeszcze nie posiadają, to na pewno sobie taki sprawią.

Jestem typowym przykładem słuchacza, który gdyby nie zaczął od ściągania piratów, być może nigdy by tu nie trafił i nie posiadał dziś oryginalnych albumów. Ewa jest świadkiem mojej wspaniałej przemiany

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

To prawda, Dominie, jesteś przykładem, że można zacząć od słuchania mp3, a potem skompletować niemal całą dyskografię Niemena na płytach.
I to Ci się chwali.
Myślę, że stanowisz chlubny wyjątek wśród młodych ludzi wychowanych na internecie i mp3.

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

W audycji Krajewskiego z 17.01 można było usłyszeć fragment "41 Potencjometrów Pana Jana". Moje pytanie dotyczy oczywiście dwóch (czy trzech?) dźwięków z samego początku płyty, które pierwszy raz usłyszałem dopiero... dziś! Jak to możliwe, że na tak pięknie wydanym CD zostały one ucięte?

I druga ciekawa kwestia - skoro brakuje ich na oficjalnie wydanym projekcie, to... jak znalazły się w audycji?

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Odpowiedź znajdziesz w książce D. Michalskiego Napiszę tylko, że są dwa nagrania " 41 potencjometrów ", a tytuł był już znany w 1973r., czyli pół roku wcześniej niż napisał go Niemen na pudełku J. Kosińskiego.

_________________
Maciek

Ok, ok - mój błąd. Nie wiem, czy niektórzy z Was odsłuchali audycji z koncertowymi rarystasami, ale ja, uczyniwszy to kilkukrotnie i konfrontując z płytowymi potencjometrami doszedłem do tego, że prowadzący odtworzył nie początek kompozycji, lecz jeden ze środkowych fragmentów - zespół po prostu ogrywał ten sam motyw, który otwiera "41 Potencjometrów Pana Jana".

Nie zmienia to faktu, że wersja wydana przez PR jest o te trzy dźwięki uboższa

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Dominie, to pytanie chyba powinieneś zadać osobie odpowiedzialnej za mastering tego nagrania.

Dariusz Michalski w swojej nowej książce również dziwi się, dlaczego nagranie na CD jest o dwie sekundy krótsze, niż nagranie ze znanej mu taśmy matki.

Tak więc okazało się, że nasze wątpliwości co do genezy samego tytułu były całkiem słuszne.
Jednak Andrzej dobrze pamiętał, że Niemen używał już na wcześniejszych koncertach tego tytułu.

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

Nie podzielam w tym zakresie entuzjazmu Domina. Rozdziały traktujące o wcześniejszych etapach twórczości wyszły autorowi książki lepiej.

Red. Michalski powierzchownie zinterpretował genezę "41 Potencjometrów Pana Jana..." Warto wiedzieć, że utwór z koncertu zarejestrowanego przez WDR można traktować dopiero jako zaczyn wieloczęściowej suity znanej z nagrania z klubu Riviera.

Karkołomną opinię w sprawie tytułu suity autor przedstawił w tonie zgoła sensacyjnym. Sugestia, że dedykacja dotyczyła realizatora dźwięku (też Janusza ) nie jest bardziej przekonująca niż wersja redaktora Kosy, który już bronić jej nie może...

Sprawa nie jest tak jednoznaczna, jak chciałby to widzieć autor i jego sekundanci - wyraźnie niezadowoleni z wydania tej płyty..?

Warto wrócić do pierwszych postów tego tematu...


P.S. Na ile wnikliwy wywód zawiera książka niech świadczy powtórzenie informacji za opisem płyty o "wstawce" z La Campanelli Paganiniego w solówce Jana Błędowskiego...

_________________
- "Status mojego ja": Uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę.

A teraz przyznać się bez bicia - od wydania albumu, jak często gościł on w Waszych odtwarzaczach?

Wiem, to powoli staje się nudne, ale ja nadal nie mogę się opędzić od tego materiału i mogę słuchać go (w większych lub mniejszych fragmentach) chyba codziennie. Tak samo, jak wspaniałego koncertu Sopot '74, na który podczas V zlotu fanów zgromadzeni zareagowali jękiem...

"Potencjometry..." to muzyka iście progresywna - dziwię się, że Błędowski, który świetnie ze swoim instrumentem się w nią "wmalował", opuścił niedługo potem zespół... pewna moja znajoma skwitowała to tak, że najwidoczniej nie był otwarty na progresję - dlatego wrócił do przynudzania z Krzakiem...

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Krzak w drugiej połowie lat 70-tych grał bardzo żywiołową muzykę- na pewno nie przynudzał. Natomiast co do Niemena i śpiewania w stylistyce jazzrockowej wierszy XIX- wiecznego poety - zdania mogą być podzielone...

Do niedawna wolałem posłuchać Potencjometrów niż Akwarel, czy też wykonawców katujących covery z lat 60-tych. Teraz zmieniło mi się o tyle, że jeśli chcę posłuchać muzyki Niemena to słucham albo starszych oryginalnych albumów, albo coverów zaaranżowanych na modłę jazzową. Potencjometry zostawiłem za sobą...
Tak jak Łagów, gdzie najprawdopodobniej ta suita powstała.

PS W opinii znajomego muzyka - jakby nie liczyć - Moog nie ma ani 41, ani 42 potencjometrów...

_________________
- "Status mojego ja": Uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę.