Niemen Aerolit

51 lat temu złotą płytą za sprzedanie 150 tys. egzemplarzy debiutanckiego longplaya „Dziwny jest ten świat”, został uhonorowany Czesław Niemen.
Na ulicy Płytowej na warszawskim Żeraniu odsłonięto dziś mural poświęcony Artyście.
Autorem muralu jest Bruno Althamer.

I taki kawałek komentarza, który mi się napisał:

Niemen zasługuje na każdą formę upamiętnienia i dobrze się stało, że mural powstał. Tym bardziej, że temat wdzięczny, bo postać kolorowa i kojarzona przez Rodaków na pierwszy rzut oka. Ale...
No właśnie, zawsze musi być jakieś „ale”...
1. Miejsce - co najmniej dziwne. Z co najmniej dwóch powodów:
Po pierwsze - na uboczu. Czy Niemen nie zasługuje na miejsce bardziej w Centrum Warszawy?
Po drugie - sąsiedztwo. Na ironię zakrawa fakt, że Osoba, która jak nikt ucierpiała na nielegalnym wydawaniu Jej Twórczości, na której to zarabiali wszyscy dookoła, poza samym Autorem, zostaje upamiętniona w miejscu sąsiadującym z halą / bazarem kojarzoną (nie rozstrzygam, czy słusznie, czy nie) z nie zawsze oryginalnymi produktami.
2. Data - wybrana dość przypadkowo, sprawia wrażenie znalezionej na siłę.
3. Ja rozumiem, że złote płyty na oczach mają zapewne symbolizować obole Charona. Ale pierwsza moja myśl, jak już zobaczyłem z bliska (z daleka i na 99% zdjęć pojawiających się w Sieci to jest zupełnie nieczytelne), to to, że Niemen myśli wyłącznie wyłacznie o złotych płytach, na których zależało Mu chyba najmniej. Więc ocieramy się tu o wypaczenie charakteru portretowanej postaci.
4. Są mimozy, jest Warszawa... I to chyba wszystkie symbole łączące się z Twórczością Niemena. Raz, że wygląda to, jakby autor muralu zatrzymał się na obowiązkowej składance radiowej „The best of...”, a dwa że umacnia wizerunek Niemena, jako wyłącznie twórcy prostych pioseneczek z pierwszego okresu kariery, pomijając różnorodność styli, po które sięgał w ciągu kariery.
Ale dobrze, że jest.
Mi się podoba.
Odwiedzę Go jeszcze z normalnym aparatem, żeby udokumentować tę cenną inicjatywę.

Pozdrawiam
Piotr

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś więcej po artyście, który wcześniej namalował tak piękny mural Kory.
Złote płyty zamiast oczu nie wydają mi się ciekawym pomysłem, zwłaszcza, że z daleka ich nie widać- wygląda, jakby Niemen miał puste oczodoły. Twarz niby podobna, ale szczegóły się nie zgadzają (Niemen nie nosił w tym czasie brody).
Faktycznie są mimozy, choć Tuwim pisząc o nich miał na myśli raczej kwiaty nawłoci, bo przecież mimoza u nas nie występuje.
W tle Warszawa-no i ok, ale po co jeszcze te fruwające aniołki? Za bardzo mi to wszystko trąci kiczem...

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

Ten mural- to moim skromnym zdaniem- swego rodzaju modernistyczne monidło

Wizerunek Czesława to kadr zapożyczony z planu zdjęciowego filmu z utworem "Kwiaty ojczyste".

Wartością dodaną przez pana Althamera jest- jak zauważyła Ewa- bródka (z późniejszego okresu).

Są też oczy zasłonięte złotymi krążkami, które z pewnej odległości wyglądają niczym monety.

I jeszcze ten ezoteryczny sztafaż z aniołkami trąbiącymi wokół postaci Niemena...

Mnie ta wizja nie przekonuje. Myślę, że sam Czesław gdzieś u góry śmieje się z tego "upamiętnienia"

_________________
- "Status mojego ja": Uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę.

Ależ bzdury:
https://www.whitemad.pl/nowy-mural-w-wa ... a-niemena/

1. „którego twórczość znają chyba wszyscy w Polsce”
- tak, szczególnie takie płyty, jak Katharsis, Idee Fixe, Terra Deflorata, czy spodchmurykapelusza...
2. „jednego z warszawskich bloków”
- nie sądzę, żeby to był "blok"
3. „kwieciste motywy, w których lubował się Niemen”
- ciekawe skąd ten wniosek, czy autor zadał sobie chociaż ciut trudu i widział chociaż kilka grafik autorstwa Niemena
4. „panorama Warszawy, o której niejednokrotnie śpiewał muzyk”
- a konkretnie w jednej piosence, chociaż biorąc pod uwagę, że wykonywał ją niejednokrotnie, to się zgadza
5. „zakłady produkujące wielkie płyty dla warszawskich osiedli. To tam realizował się obraz dzisiejszego miasta – Warszawski sen.”
- jak ktoś kiedyś zauważył: marketing polega na tym, że robimy COŚ, a potem się do tego dorobi teorię, którą łyknie klient
6. „Odniosłem się do twórczości”
- zaprawdę odniesień jest w tej prace wieeeeeeele
7. „sprzedany w ilości prawie 150 000 egzemplarzy”
- 150 tys, to był limit na złotą płytę, więc sprzedano minimum tyle. W tamtych latach. Do dziś sprzedano o wiele więcej

Później ktoś poda taki "artykuł" jako źródło w poważniejszej pracy. Ech...

A tak swoją drogą, to nie trafiłem (ale też specjalnie nie szukałem) na zdjęcia z odsłonięcia.
Ciekawy jestem, czy Szanowna Wdowa lub / i Córka były obecne... Mam nadzieję, że były zaproszone...

Tak. Wygląda to upiornie.

Rzeczywiście. Aczkolwiek, to można podciągnąć pod artystyczną interpretację. Po tym, jak to zrobiono z miejscem i po tym jak wciśnięto w oczy „obole”, wszystko da się uzasadnić.

Też tego nie rozumiem. Taki wypełniacz miejsca. Ale ja tam niekształcony, to może i nie rozumiem...

Myślę, że uśmiecha się dobrotliwie

Ależ tych piosenek było więcej, choć żadna na stałe nie zagościła w koncertowym repertuarze Niemena. Przypomnij sobie tylko te słowa:
"Ucałować każdą okrwawioną cegłę Warszawy..." (1975)
"Znam tysiąc ulic na świecie - paryskie, londyńskie, rzymskie, najmilsze jednak są przecie te stare..." (1987)
"Warszawo, kochana Warszawo, tyś treścią mych marzeń, mych snów..." - (1979)

Co zaś dotyczy stanowiska spadkobierców, to wiem z mediów społecznościowych, że Natalii Niemen się całkiem podobał - choć pierwsza jej reakcja była powściągliwa, tak z czasem się do tej wizji przekonała. Ja praktycznie od razu "kupiłem" ten projekt, choć pewne detale są dyskusyjne. To czysta psychodelia

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Jakoś nie chce mi się wierzyć w aż taką ich wiedzę, z całym szacunkiem dla twórców muralu.

Sama grafika mi się także podoba. Jednak są pewne szczegóły, które psują to dobre wrażenie.

Dominie, nie wątpię w Twoją przeogromną wiedzę, ogromniejszą od mojej, ale czy Dialog nie jest ciut późniejszy?

_________________
Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy - praca, by się zmartwychwstało.

ach, masz oczywiście rację! Nie wiem dlaczego, ale wpisując datę myślałem o utworach, które były skomponowane z myślą o oratorium "Srebrne dzwony" (1975) -.-' "Dialog" powstał najpewniej między 1978 a 1979.

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...