Niemen Aerolit

Gratulacje za refleks .
Od niechcenia wlaczona plyta .
Recenzja juz od chcenia , tylko kogo , czego i po co na co . Wiadomo !?

A propos refleksu- przeczytałem wywiad Cezarego Dąbrowskiego z panią Małgorzatą Niemen zamieszczony niedawno w portalu => ZAWSZE POLSKA... Kolejny raz potwierdza się, że to nie jest płyta, jakiej chciałby Niemen, lecz wybór MN.

Tytuł publikacji: Czesław nie miałby za złe- skłonił mnie do zadania sobie pytania: czy w moim odczuciu tolerancja Artysty była aż tak duża, by zaaprobować tę dość kontrowersyjną kompilację..?

Pewnie ktoś, kto przeczyta moje wcześniejsze posty* będzie zdziwiony, ale na tak postawione pytanie odpowiem:
TAK - raczej nie miałby za złe, biorąc pod uwagę intencje pomysłodawczyni. Okazałby wielkoduszność.

Powiem więcej: z podobnych względów NIE MIAŁBY za złe Romualdowi Juliuszowi Wydrzyckiemu- inicjatorowi wydania albumu "TERRA DEFLORATA. Koncert", choć zapewne nie poskąpiłby uwag dot. jakości technicznej nagrań.

To właśnie dzięki wydawnictwu firmy OSKAR słuchacz może się dowiedzieć czegoś konkretnego o postawie Niemena wobec stanu postwojennego. Natomiast nie dowie się wiele z opisu i nagrań (poddanych przedziwnym zabiegom) z albumu 2CD "Niemen o sobie". Trzecia klasa gimnazjum- to chyba górna granica wieku adresatów tego wydawnictwa.

Po co o tym piszę..? Ano - tak niewiele przecież brakowało, aby dwa z tych albumów były więcej niż dobre:

- w przypadku CD "Spiżowy krzyk" należało zmienić- przynajmniej trzy, może cztery- niepasujące do całości nagrania i dodać rarytas- np. "Pieśń Wojów" lub "Musica..." (nie wiem, czy wolno wymienić ten tytuł ). Tylko i aż tyle.

- w przypadku 2CD "Terra deflorata. Koncert" wskazana byłaby nieco większa staranność przy opracowaniu materiału.

P.S. Dochodzę do wniosku, że nieco inaczej ma się rzecz z projektem "Niemen o sobie". W tym przypadku nie tylko zabrakło rzetelnych opisów i - o czym niemiło mi wspomnieć- stanowczo za mocno "przystrzyżono" brzmienie głosu CN we fragmentach wywiadów, ale i sam wybór nagrań (od Sasa do lasa) pozostawia wiele do życzenia... Zbyt łagodnie potraktowałem kiedyś ten dwupłytowy zestaw (patrz: [url=http://jazzforum.com.pl/main/cd/o-sobie[/url]).
-------------------------------------------------------------------------------------------

* np. te z pierwszej strony tematu: viewtopic.php?f=7&t=1627

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Szanujący się kolekcjonerzy kupią "Spiżowy krzyk" z kolekcjonerskiego obowiązku. Nie wiem, czy istnieje jakaś definicja "wydań kolekcjonerskich" albumów muzycznych lub wytyczne, czym powinno się ono charakteryzować, jednak w przypadku omawianej w tym wątku płyty, mamy do czynienia ze zwykłą składanką utworów szerzej nieznanych - nie granych w radiu, nie puszczanych w telewizji. Wydanie kolekcjonerskie danego albumu jest czymś szczególnym, wyróżniającym się na tle poprzednich wznowień swoją nietypową formą lub zawartością. Czynnikiem determinującym określenie albumu "wydaniem kolekcjonerskim" bywa nierzadko limitowany nakład. Nie chciałbym się jednak teraz skupiać nad tym zagadnieniem.

W odniesieniu do tezy Tadeusza - nie uważam, aby to był sposób na odcinanie kuponów. Należę do tego rodzaju melomanów, których interesuje tło i okoliczności powstawania ulubionych płyt, czyli im grubsza książeczka, tym lepiej. A jeżeli zawiera dodatkowo unikatowe zdjęcia lub inne pamiątki (skany plakatów, biletów na koncerty, artykułów z gazet) to osiągam wysoki poziom zadowolenia

Zastanawia mnie czy "Spiżowy krzyk" spełnił swoje zadanie - czy przybliżył przeciętnemu Kowalskiemu mniej znaną twórczość Niemena? Czy zachęcił go do bliższego poznania dyskografii artysty? I w końcu czy utwory z płyty pojawiają się od czasu do czasu w radiu? Jakie był wyniki sprzedaży? Osobiście spodziewałem się, że za jakiś czas portale aukcyjne zaleje fala płyt z drugiego obiegu - tymczasem nie było ich wcale tak dużo.

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

W Polsce nigdy nie było dobrego systemu informacji o sprzedaży nośników z muzyką.
PRLowskie listy przebojów, w odróżnieniu od zachodnich, oparte były najpierw na widzimisię wszelakich redaktorów,
a później zaczęto dokładać również głosy słuchaczy.
To oczywiście stwarzało pole do manipulacji i często, gęsto było do nich wykorzystywane.
Rewolucja cyfrowa, a w ślad za nią niesłychanie mobilne, i przez to trudne do skontrolowania, pliki mp3
i możliwość kopiowania nowych nośników dźwięku 1:1 domowym sposobem
kompletnie przewartościowała klasyczny system rozpowszechniania i sprzedaży muzyki.
W tej sytuacji istniejąca od 23 października 2000 Oficjalna Lista Sprzedaży Związku Producentów Audio Video
w znikomym stopniu odzwierciedla rzeczywistą sprzedaż i popularność wydawnictw z muzyką.
Pomimo to co nieco można i z tak ułomnej listy odczytać.
Po jej przestudiowaniu wychodzi na to, że "Spiżowy krzyk" sprzedawał się słabo.
Trafił na listę 16 czerwca 2008 (sprzedaż w okresie 02.06.2008 - 08.06.2008) na miejsce 28
i pozostał na niej do 11 sierpnia 2008 (sprzedaż w okresie 28.07.2008 - 03.08.2008)
czyli tylko przez 7 tygodni, bo w międzyczasie wypadł z listy na 1 tydzień.
Album nie osiągnął statusu Złotej Płyty czyli sprzedano mniej niż 15 000 egzemplarzy
Dla porównania inny składankowy album album Niemena "Czas jak rzeka" ciągle jeszcze jest na liście,
był na niej już 116 tygodni (najwyższe miejsce 1) i osiągnął status platyny.
Aby otrzymać Platynową Płytę, trzeba sprzedać 30 tysięcy.

Już choćby z tego wynika, że "Spiżowy krzyk" to składanka mało popularna, a dla mnie także mało udana.

Zastanawiałem się ostatnio, jaki kształt musiałaby mieć składanka, która w satysfakcjonujący sposób ukazywałaby przekrój twórczości Niemena, będąc jednocześnie kompilacją, której dobrze się słucha nie tylko laikom, ale także fanom. Popularny format płyty CD mieści maksymalnie 80 minut muzyki, co jest istotnym ograniczeniem w przypadku, gdy na koncie są utwory trwające nawet powyżej 20 minut. Dobrym pomysłem wydawałoby się skrócenie wybranych utworów o partie instrumentalne, na przykład "Człowiek jam niewdzięczny" czy "Cztery ściany świata". W przypadku wydanego przez CBS singla "Strange Is This World" skrócono ów utwór względem awangardowego oryginału o ponad połowę, więc dlaczego nie zastosować tego zabiegu w przypadku innych, które posiadają spory potencjał komercyjny? Pamiętać trzeba, że nie każda kompozycja nadaje się, by ją sensownie okroić, jak choćby "Bema pamięci żałobny rapsod" czy "Piosenka dla zmarłej".

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Zmuszony jestem rozwinąć swoją myśl, bo już zarzucono mi chęć okaleczenia twórczości Niemena. To teza chybiona i wynikająca z błędnej interpretacji moich intencji. Sam artysta przy okazji boksów "Od początku" pozwolił sobie skrócić "Enigmatyczne impresje", kompozycję Jacka Mikuły, o około dwie minuty, a jeden z najbardziej charakterystycznych utworów, "Pielgrzym", wykonywał na koncertach w latach '90 w uproszczonej i przystępnej dla słuchaczy formie. Wydaje mi się także, że piosenki z albumu "spodchmurykapelusza" w założeniu miały umożliwić Niemenowi powrót na fale radiowe z nowym materiałem.

Ktoś powie - chwileczkę Domin, autor ma święte prawo ingerencji we własne dzieła - w pełni się z tym zgadzam. Jak pokazała jednak rzeczywistość w przypadku albumów w serii "remastered & restored", spojrzenie na dźwięk z innej strony daje nowe możliwości, w tym przypadku, dużo lepsze brzmienie niż na wspomnianych już boksach... Warto w tym miejscu przywołać działalność Stevena Wilsona, który zajmował się remasteringiem płyt Jethro Tull czy King Crimson. Ma on pewnie tyle samo zwolenników, co wrogów, ale nie można mu odmówić kreatywności i dobrego wyczucia. Trzeba być głupcem, by uznać owoce jego pracy za hańbiące czy szkodzące artystom.

Ponadto, skrócenie wspomnianych przeze mnie przykładowych utworów mogłoby otworzyć im drogę do stacji radiowych, a co za tym idzie, do uszu ludzi, którzy wcześniej tych dzieł w ogóle nie znali. Nie jest to "okaleczanie" a sprawienie, że poprzez swoją skompilowaną formę, staną się bardziej dostępne i umożliwią szerszemu gronu zapoznanie się z tą nieodkrytą stroną twórczości Niemena.

_________________
Polecę w niespokojności, w strachu, w żalu, ale w mocy...

Mijającego lata goszcząc w mieście średniej wielkości wstąpiłem do empiku- trochę z ciekawości, a trochę dla ochłody przed skwarem. Przede mną, przy ladzie w dziale płytowym stało dwóch żołnierzy amerykańskich z tłumaczką. Poprosili o przyniesienie płyt wymienionych przez siebie wykonawców, których nazwiska jakoś nie obiły mi się wcześniej o uszy. Urocza sprzedawczyni spełniła ich prośbę z uśmiechem, więc postanowiłem, że uczynię tak samo (w nadziei na równie uroczy uśmiech) prosząc o wszystkie dostępne płyty CD Niemena.
Nie zostałem zaszczycony równie serdeczną reakcją, ale sprzedawczyni po krótkim namyśle jednak przyniosła mi trzy krążki z serii "Niemen- remastered & restored 2014", które mam od dawna w kolekcji. Następnie już sam odszukałem właściwą półkę i okazało się, że oprócz tych trzech tytułów są w sprzedaży jeszcze dwie płyty, których młoda pani jakoś nie skojarzyła z Niemenem: "Niemen vol.1 i vol. 2 (czyli "Marionetki") ze wspomnianej serii oraz kompilacja "Spiżowy krzyk".

Widok szarej okładki przypomniał mi pewne spotkanie w empiku 10 lat temu oraz cykl radiowych audycji promujących tę płytę. Pamiętam, że w jednej z takich audycji, w której pomysłodawczyni płyty długo wyjaśniała genezę ułożonej przez siebie kompilacji, pan Sztompke orzekł, że czas coś zagrać i odtworzono.. studyjne nagranie "Snu o Warszawie", której to piosenki przecież nie ma na tej płycie!

Najwidoczniej zamieszczone na tej składance utwory były za długie, a może i zbyt trudne- w odczuciu radiowych tuzów.

Obawy prezenterów radiowych dotyczyły zwłaszcza takich kompozycji jak "Cztery ściany świata" i "Laur dojrzały", tak więc sporo racji miał Domin pisząc:


Pomysł skrócenia nagrań na potrzeby kompilacji nie oznacza, że redukcja treści muzycznej objęłaby także fonogramy wznawiane na oryginalnych albumach!

Piszę to na wypadek, gdyby Panie nosiły się z pomysłem wznowienia tej kompilacji, choć zapewne nasz głos nie zostanie wysłuchany...

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Wraz z tak chętnie nabywanym winylem z serii "Winyloteka" ukazała się na kompakcie oraz w plikach mp3 kompilacja, którą wieńczy "Spiżowy krzyk"*.

Oto jak wygląda owe cudo -> CD "Cyfroteka: Czesław Niemen" na stronie EMPiK-u.

W serii nazwanej (chyba dla zgrywy) "Cyfroteka" znajdziecie 16 dobrze znanych utworów z repertuaru Niemena ułożonych wedle klucza "jak popadło".

Setlistę tworzą nagrania z płyt: "Sukces", "Czy mnie jeszcze pamiętasz?", a także z czerwonego albumu oraz "Marionetki"- jako namiastka awangardy...



Podczas wiosennych porządków odkurzyłem wiele książek i tak przypomniał mi o sobie francuski pisarz Jean Rostand:

"Czekać, aż będzie się wiedzieć więcej, aby działać, to skazywać się na bezczynność".

Tak jak kiedyś Romuald Juliusz Wydrzycki- tak i teraz wielu z nas ponarzeka i .. kupi kolejny krążek do kolekcji, mimo że składanie kompilacji Pani M. wychodzi średnio.



Kolego Veritonie- gdziekolwiek jesteś, jeśliś jest- wiedz, że wniosków z fiaska poprzedniej kompilacji nie wyciągnięto.

Ten sam dziecinny patent co przy kompilacji "Spiżowy krzyk"... Ten zestaw raczej nie spowoduje przełomu w postrzeganiu Niemena.



Nic z tych sugestii nie wzięto pod uwagę, kolego Dominie. A gdy już zapełni się sklepowe półki Krzykami rozpaczliwie przypadkowych kompilacji, może nie starczyć miejsca na rarytasy...

Wprawdzie na razie Krzyk 2 nie przebił się do 50-tki najchętniej kupowanych CD (wg OLIS), ale może da radę kolejny Krzyk? Wszak ten sam towar można sprzedać wiele razy...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Sam Cz. Niemen po latach ocenił "Spiżowy krzyk" jako kiks nagraniowy (cytat na pierwszej stronie tematu). Tromtadracki tekst odbiera chęci do coverowania tej piosenki...

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Moi Drodzy!

Po latach chyba trzeba przyznać, że 10 lat temu (z okładem) nie poznaliśmy się na fotografii pana Ochnio.

Niestety nasz niemenologiczny światek dość zgodnie i krytycznie ocenił okładkę kompilacji CD p.t. "Spiżowy krzyk".

Oto 30 X 2019 na stronie magazynu "Rolling Stone" wylądowali: Ringo Starr (ex-Beatles) i Dave Grohl (Foo Fighters, ex-Nirvana).

Obaj muzycy wciąż są na fali powodzenia (z czego- jak widać- są niezmiernie uradowani)- i obaj pokazują się nam w WANNIE !!!

Tak więc dekadę po "Spiżowym krzyku" wanna stałą się trendy w świecie muzyki POP!



PS O ile mogę przewartościować swoją ocenę okładki, to jeśli chodzi o koncepcję albumu CD- mój osąd od 2008 się nie zmienił.

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Pan Ochnio jednak nie był prekursorem zdjęć w wannie. Wiele lat przed Niemenem w wannie pozowali John Lennon i Yoko Ono.

_________________
"Wyśpiewałem duszę moją sercem szczerym..."

Na CD "Spiżowy krzyk" są dwa utwory z LP "Postscriptum". Pamiętacie program "Moje zapatrzenie" (1980) zrealizowany przez ekipę Mariusza Waltera ze Studia 2..?

Kiedyś sądziłem, że pomysł tego recitalu telewizyjnego dający się streścić w zdaniu: On gra i śpiewa, a Ona robi mu zdjęcia jest autorską wizją reżysera, ale niekoniecznie tak było...

Byli już w tym wątku John i Yoko, więc niech teraz zagoszczą Paul i Linda McCartney. To z ich udziałem zrealizowano 7 lat wcześniej program, z którego pochodzi poniższy screen...

Ale czy ma to jakieś znaczenie..? Chyba takie- żeby wspomnieć o tym na forum... Fotografie Lindy trafiły na wystawy i do albumu wydanego po Jej śmierci przez Paula. Pani M. też robi wystawy.

Pewnie to po prostu przypadek, że żony wybitnych muzyków fascynowały się fotografię artystyczną, a ich mężowie (obaj- wegetarianie) zafiksowali się na swej twórczości i życiu zgodnym z naturą.

Z perspektywy upływającego czasu dostrzegam, że na osobowość Czesława Niemena składały się cechy, upodobania i zdolności, które można wskazać także u każdego z czwórki Beatlesów.

W uproszczeniu i w skrócie: Czesław był wszechstronny muzycznie jak Paul, awangardowy jak John, wyciszony i tajemniczy niczym George i czasem tak rozbrajająco dowcipny jak Richard Starkey

W tym wątku nie pojawił się jeszcze George Harrison z jego fascynacją Orientem. I tego rysu mistyczno- muzycznego -moim zdaniem- brakuje na przekrojowej kompilacji "Spiżowy krzyk".

Pamiętam, że na spotkaniach promujących ten album często była mowa o "Pielgrzymie". Któraś z wersji tego utworu powinna się znaleźć na płycie prezentującej Niemena mniej znanego...

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Chyba większość z nas jeszcze pamięta Sylwestra z roku 2000, kiedy to Niemen wystąpił z córkami w TVP1 i BBC World, ale konia z rzędem, kto pamięta program z przełomu lat 60. i 70. (jeszcze przed telewizyjnym zakazem), gdy Czesław gościł w TV tym szczególnym okresie przełomu lat 60. i 70.. Opowiadał mi o tym stary fan, ale może tylko to sobie wyśnił..?

Wracając do tematu: w programie niedawnego koncertu -> "Być jak " pokazanego w TVP 2 mogliśmy usłyszeć nowe wersje aż trzech utworów, które znalazły się wcześniej na kompilacji "Spiżowy krzyk" - w tym z biglem wykonany przez Janusza Radka utwór tytułowy.

Szkoda, że Natalia Niemen nie sięgnęła przy tej okazji po "Jagody szaleju", co stanowiłoby komentarz do ponad miarę lansowanego discopolo przetaczającego się przez anteny TVP w okresie poprzedzającym nadejście 2020 roku!

Z pomocą mediów swój "sylwester marzeń" złożyłem z rocka, glamu i soulu lat 70. W sukurs przyszły mi programy z 1969 i z 1971 na włoskim kanale RAI Storia, w których przypomniano m.in. koncert w Teatro 10 z występami Ike'a i Tiny Turnerów, Jamesa Browna (z firmowym krzykiem ma się rozumieć), Mungo Jerry i włoskich gwiazd z Massimo Ranierim na czele.

Ze swej strony chętnie posłuchałbym w przekrojowym koncercie niemenowskim Alicji Majewskiej z Włodzimierzem Korczem. Ta znakomita przeżywająca powrót sławy piosenkarka udzieliła niedawno wywiadu portalowi Legalna kultura. Oto tylko fragmencik wypowiedzi zarejestrowanej przez Macieja Ulewicza:


Proszę wybaczyć, ale właśnie oprawiłem w ramki Panią Alicję na uroczej fotografii autorstwa Zosi Zijo i Jacka Pióro (proszę - nie powielajcie) ->

Nie dość że Pani Majewska pięknie śpiewa, dobrze mówi, to i wannie pozowała kilka lat temu i- jak widać- wygląda zniewalająco...

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę

Dobry wieczór.
Od wielu lat w czasie Sylwestra oglądam program 3sat, w czasie którego pokazywanych jest ok...24 koncertów przez 24 godziny non stop.
A cóż było w tym roku...? Odsyłam tu:
Warto, niektórym będzie trochę szkoda...
https://www.3sat.de/kultur/pop-around-the-clock

Po-zdrowie-nia serdeczne.
NiemeNowego roku...też.

Trzy dni po 3. rocznicy śmierci Romana Radoszewskiego przypomnę jego-> recenzję płyty kompilacyjnej "Spiżowy krzyk" napisaną w 2008 r. dla dwumiesięcznika JAZZ FORUM.

Roman uważał, że ta płyta jest potrzebna...


Po 12 latach liczba kilkunastu znanych piosenek skurczyła się do sześciu, siedmiu + "Jednego serca" przypomniane przez Cugowskich i Mateusza Ziółko, ale tego utworu w oryg. wersji na CD "Spiżowy krzyk" nie znajdziemy.

W świadomości nieco starszej "młodzieży" szczególne miejsce zajmuje Rapsod - a to głównie dzięki lekcjom języka polskiego... Natomiast niemenową interpretację norwidowskiego "Pielgrzyma" kojarzy już niewielu...


Żeby Was w czasie tej pandemii nieco rozchmurzyć- zamieszczę kolaż z serialu "Wojna domowa" (1965), gdzie Pani Irena Kwiatkowska (serialowa mama Pawła) w 9. odcinku zażywała "luksusów" związanych z Dniem Matki

I znów okazało się, że "protoplastą" waniennego orszaku znakomitości na gruncie polskiej pop-kultury był nie kto inny jak Jerzy Gruza- reżyser filmu emitowanego w sobotnie poranki przez TVP Kulturę.

A przesłanie na dziś jest bardzo proste: odkażajmy się, zostańmy w tym trudnym czasie domu, a gdy już musimy koniecznie gdzieś wyjść- to tylko w maseczkach i rękawiczkach !


PS Żart w wannie był jedną z zabawniejszych scen filmu "A Hard Day's Night" (1964) Richarda Lestera z Beatlesami w rolach głównych. Tytułowy song z filmu włączyli do swego repertuaru m.in. Niebiesko-Czarni.

Na zamieszczonym poniżej zdjęciu z planu (to tzw. werk) pozuje John Lennon- bez Yoko, której wtedy jeszcze nie znał...

Filmowej kariery próbował też Mick Jagger. Było to dwa lata po występach The Rolling Stones w Warszawie (13 IV 1967), a film nosił tytuł "Performance" (1969) i zawierał na owe czasy dość śmiałe sceny... #StayAtHome

_________________
: uprzejmie nie proszę, zażaleń nie wnoszę