w tym m-cu takze w "jazz forum" jest artykuł poświecony Niemenowi - autorka skupia sie w nim na osobie artysty, niewiele jest tam jednak o muzyce

a kto czytał numer 7-8/2004?!

.. a kto czytał ... ?!

No właśnie... Od dziś nie powinno być już żadnego problemu z dostępem do numerów archiwalnych JF.
Otwiera się pole do dyskusji o muzyce, recenzjach i wydarzeniach muzycznych z lat 1965-1989.

Od kilku lat istnieje w sieci wciąż aktualizowana strona JAZZ FORUM pod redakcją Pawła Brodowskiego. A teraz mam przyjemność powiadomić, że archiwalne numery tego czasopisma (wręcz całe roczniki) są już dostępne na portalu PolishJAZZArch.com zdigitalizowane we współpracy Redakcji JF z Fundacją im. Zbigniewa Seiferta.
To ogromne źródło wiedzy (dostępne w języku polskim i angielskim). Zachęcam do korzystania z serwisu*.

Z tej okazji przewidziano dwa spotkania promocyjne: dziś tj. w środę 16 listopada w Krakowie, o 18.00 w Centrum Kultury „Dworek Białoprądnicki” oraz w poniedziałek 21 listopada w Warszawie o 19.30 w tzw. Centralnym Basenie Artystycznym, przy ul. Konopnickiej 6.


* Pamiętajcie Regulaminie i o cytowaniu ze wskazaniem źródła (adres strony http://www.polishjazzarch.com/)

Paweł BrodowskiNa przełomie lat 1970 - 1971 ukazywał się wydawany przez Polską Federację Jazzową, redagowany na europejskim poziomie magazyn muzyki rockowej „Musicorama”. Redaktorem naczelnym był Franciszek Walicki, dyrektorem graficznym Jerzy Krechowicz. Wyszły niestety tylko trzy numery. Teraz dostępne w internecie: http://www.polishjazzarch.com/musicorama.html

Znane od półwiecza w kręgach miłośników muzyki czasopismo o szeroko pojętej tematyce jazzowej obchodzi właśnie jubileusz. Z tej okazji rozpisano ankietę na => Top wszech czasów polskiego jazzu, w której wzięli udział cenieni krytycy muzyczni. Nie było zaskoczenia, jeśli chodzi o zwycięzcę w kategorii najwybitniejszego muzyka, bo wygrał Komeda- Trzciński, a jego płyta "Astigmatic" została albumem 50-lecia. Kolejne miejsca w panteonie jazzmanów zajęli Stańko, Namysłowski i Seifert, Trzaskowski oraz Urbaniak.

Natomiast o tyle przyjemna, co zaskakująca dla fanów Czesława Niemena może być wiadomość, że znalazł on w uszach (a może w oczach..?) krytyków więcej uznania (zajął 19.miejsce) niż tak wybitni muzycy jak: Dębski, Nahorny, Muniak, czy Urszula Dudziak i Novi Singers, których popularność wykroczyła niegdyś poza granice Polski.

Wydrzycki- co prawda- nie czuł się jazzowym wokalistą, ani jazzowym instrumentalistą, ale o jego związkach z jazzem świadczyć mogą niektóre fragmenty albumów: "N.Enigmatic", Niemen vol.I", czy "Idee fixe", gdzie partie instrumentalne robią wrażenie improwizacji, choć z relacji muzyków wiemy, że forma utworów i solówki były dopracowane na próbach poprzedzających sesje nagraniowe.

Wydaje się, że najbardziej jazzową płytą w dorobku nagraniowym Niemena jest album "Muzyka teatralna i telewizyjna" nagrany pod koniec 1971r. z Andrzejami: Kurylewiczem (10.miejsce w ankiecie) i Przybielskim (17.m.) oraz z Wandą Warską. To jedna z tych płyt, która po latach zachowała atrakcyjną formę i szatę brzmieniową.

Z kolei płyta "Samarpan" nagrana w 1987r. z jazzowym pianistą Sławomirem Kulpowiczem (29. miejsce w ankiecie) bardziej oddaje klimat muzyki indyjskiej i indonezyjskiej niż jazzu, choć Niemen w tych kompozycjach w nietypowy dla siebie sposób swinguje.

W kolejnym numerze JF można spodziewać się relacji z festiwalu Niemen Non Stop. Chyba nie ja jeden żałuję, że nie dane było mi obejrzenie w Słupsku koncertu zespołu SBB, którego- mimo dostrzegalnych związków z jazzem- krytycy w omówionej wyżej ankiecie- jakoś nie dostrzegli.

Mam nadzieję, że "Jazz Forum" będzie przyciągało czytelników przez kolejne 50 lat.