30.06.2017 miała premierę najnowsza reedycja albumów "Niemen vol. 1" i "Niemen vol. 2" na CD:

(źródło: witryna internetowa Polskich Nagrań)

"Niemen vol. 1" i "Niemen vol. 2" ukazały się na winylu jeszcze w 2016r., w kopercie typu gatefold. W oryginale były to dwa niezależne albumy, natomiast w przypadku wznowień CD w połowie lat '90 zostały połączone i odtąd nosiły tytuł "Marionetki". Ten sam zabieg powtórzył Warner Bros./Polskie Nagrania.

Mam sporo zarzutów w stosunku do jakości poligrafii. Zacznijmy może od tego, że... w porównaniu z innymi płytami z tej serii, digipack jest po prostu niższy o kilka milimetrów! Okładka jest matowa, lecz z innego tworzywa, niż wcześniej; niedowiarkom polecam przeprowadzenie namacalnego porównania

Ciekaw jestem komentarza pana Jerzego Matuszewskiego z firmy Profika, odpowiedzialnej za opracowanie graficzne wydawnictwa, dlaczego nie zauważono tak poważnego błędu, jakim było przypadkowe pociągnięcie pędzla z funkcją "stempel" na rewersie Niemen Vol. 2:



Powyżej - porównanie wersji z 2017 i 1973r., poniżej - zaznaczony obszar przypadkowego "pociągnięcia":


Mam też wątpliwości w stosunku do koloru okładki "Niemen vol. 1" - w oryginale czerń z umieszczonego centralnie obrazu "Sariusz" w wyraźny sposób kontrastowała z ciemnoszarym tłem (poniżej - oryginał z lat '70) - tej subtelnej różnicy brakuje mi we współczesnym wydaniu:


To jednak nie koniec braku konsekwencji - na grzbiecie wydawnictwa CD umieszczone zostało alternatywne logo Polskich Nagrań, co znów stoi w sprzeczności z designem wydanych do tej pory albumów (por. grzbiety w tym poście):


Nie sposób nie zauważyć niepokojącego braku informacji o współpracy Warner Bros. z Fundacją im. Czesława Niemena przy rzeczonym albumie. Takich informacji nie ma ani w dołączonym booklecie, ani z tyłu okładki. Na stronie internetowej FANALOG można jednak przeczytać, iż:

Album przygotowywano we współpracy z Fundacją im. Czesława Niemena, remasteringiem i restauracją nagrań zajęła się Eleonora Atalay, córka Czesława Niemena.

- jak w takim razie wytłumaczyć brak jakiejkolwiek wzmianki na ten temat w samym wydawnictwie?

Dla porównania, graficzne zestawienie rewersów "Enigmatic" i "Marionetek" na CD:


Co do brzmienia, to jeszcze nie jestem w stanie go ocenić - przesłuchałem płyty jeden raz, bez materiału porównawczego.

Kilka lat czekałem na to wznowienie z nadzieją, kilka kolejnych już bez niej, a mimo to się doczekałem (!) i... mogę tę płytę z radością postawić na półce, bo to rzecz ładnie wydana, a także z przyjemnością wracać do zawartości książeczki - nader wyczerpujący materiał, za który wypada się głęboko pokłonić (choć błąd w pisowni i mylenie imienia z nazwiskiem przy okazji Apostolisa Anthimosa wkurza zawsze tak samo).

Gorzej z płytą sensu stricto. Wczoraj, w pierwszym odruchu, napisałem, że "instrumenty to realizacyjnie jedna wielka, nieselektywna, pozbawiona wyrazu, barw, pulsu i głębi BREJA, a część partii trzeba sobie niemal dopowiedzieć (trąbka!)" i choć dziś już nieco spokojniej spoglądam na sprawę, to większość z tych zarzutów pozostaje w mocy. Ta cudowna muzyka owszem tu jest, ale zakryta i oddalona, a co gorsza, dojmująco oddzielona od wokalu - tak agresywne wyeksponowanie śpiewu w miksie sprawiło, że pomiędzy nim a instrumentami powstała foniczna przepaść.

Może gdyby nie przygotowana przez Czesława Niemena wersja z 2007 roku, nie byłbym tak radykalny, ale mając to porównanie, niesmak jest ogromny. Na usta ciśnie się naturalnie pytanie dlaczego Polskie Nagrania sp. z o.o. / Warner Music Poland nie skorzystały z tamtej wersji? To zapewne skomplikowane zagadnienie, ale efekt jest jaki jest - moim zdaniem ten materiał wrócił do obiegu w szczątkowej formie. Z jednej strony "lepszy rydz..." a z drugiej wydanie "prawdziwie muzyczne" jak kosztowało krocie, tak nadal kosztuje i jest coraz trudniej dostępne.

Czy Kolega wmig był w Jarocinie na odsłuchu albumu z taśmy-matki? Bo mam wrażenie, że się znamy

Kolega sprawdzi skrzynkę z prywatnymi wiadomościami

Moja relacja z trzeciego dnia Jarocina, a w niej kilka słów o odsłuchu Marionetek

https://wmigthegig.com/2017/08/10/wielki-final/

W sierpniowym Jazz Forum recenzja płyt Niemen Vol.1/Vol.2 autorstwa Michała Wilczyńskiego.